Η υψηλή αρτηριακή πίεση (HTN) είναι μία από τις πιο συνηθισμένες ασθένειες του καρδιαγγειακού συστήματος, που επηρεάζει μόνο ένα κατά προσέγγιση τρίτο του παγκόσμιου πληθυσμού. Μέχρι την ηλικία των 60 έως 65 ετών, περισσότερο από το ήμισυ του πληθυσμού έχει διαγνωστεί με υπέρταση. Η ασθένεια ονομάζεται "σιωπηλός δολοφόνος" επειδή τα σημάδια του μπορεί να απουσιάζουν για μεγάλο χρονικό διάστημα, ενώ οι αλλαγές στα τοιχώματα των αιμοφόρων αγγείων αρχίζουν ήδη στο ασυμπτωματικό στάδιο, γεγονός που αυξάνει σημαντικά τον κίνδυνο αγγειακών ατυχημάτων.
Στη δυτική λογοτεχνία η ασθένεια αναφέρεται ως αρτηριακή υπέρταση (AH). Άλλοι έχουν υιοθετήσει αυτή τη διατύπωση, αν και τόσο η "υπέρταση" όσο και η "υπέρταση" εξακολουθούν να είναι σε κοινή χρήση.
Η προσοχή στο πρόβλημα της αρτηριακής υπέρτασης προκαλείται όχι τόσο από τις κλινικές εκδηλώσεις της όσο και από τις επιπλοκές με τη μορφή οξείας αγγειακών παθήσεων στον εγκέφαλο, την καρδιά και τους νεφρούς. Η πρόληψή τους είναι ο κύριος στόχος της θεραπείας για τη διατήρηση της φυσιολογικής αρτηριακής πίεσης (BP).
Ένα σημαντικό σημείο είναι η ταυτοποίηση όλων των πιθανών παραγόντων κινδύνου, καθώς και διευκρίνιση του ρόλου τους στην εξέλιξη της νόσου. Η σύνδεση μεταξύ του βαθμού υπέρτασης και των υφιστάμενων παραγόντων κινδύνου παρουσιάζεται στη διάγνωση, η οποία απλοποιεί την αξιολόγηση της κατάστασης και της πρόγνωσης του ασθενούς.
Για τους περισσότερους ασθενείς, οι αριθμοί στη διάγνωση σύμφωνα με το "AH" δεν σημαίνουν τίποτα, αν και είναι σαφές ότι όσο μεγαλύτερος είναι ο δείκτης βαθμού και κινδύνου, τόσο χειρότερη είναι η πρόγνωση και η πιο σοβαρή παθολογία. Σε αυτό το άρθρο θα προσπαθήσουμε να κατανοήσουμε πώς και γιατί διαγιγνώσκεται ένας ή ένας άλλος βαθμός υπέρτασης και αυτό που αποτελεί τη βάση του προσδιορισμού του κινδύνου επιπλοκών.
Αιτίες και παράγοντες κινδύνου υψηλής αρτηριακής πίεσης
Οι αιτίες της αρτηριακής υπέρτασης είναι ποικίλες. κυβερνήτηςΜιλώντας για πρωτοβάθμια ή βασική υπέρταση: εμείς καιΕννοούμε την περίπτωση όταν δεν υπάρχει συγκεκριμένη προηγούμενη ασθένεια ή παθολογία των εσωτερικών οργάνων. Με άλλα λόγια, αυτή η υπέρταση συμβαίνει από μόνη της και περιλαμβάνει άλλα όργανα στην παθολογική διαδικασία. Η πρωτογενή υπέρταση είναι υπεύθυνη για περισσότερο από το 90% των περιπτώσεων χρόνιας υπέρτασης.
Η κύρια αιτία της πρωτογενούς υπέρτασης θεωρείται ότι είναι το άγχος και η ψυχο-συναισθηματική υπερφόρτωση, η οποία συμβάλλει στη διαταραχή των κεντρικών μηχανισμών της ρύθμισης της πίεσης στον εγκέφαλο, τότε επηρεάζονται οι χυμικοί μηχανισμοί και επηρεάζονται τα όργανα-στόχοι (νεφρά, καρδιά, αμφιβληστροειδής).
Δευτερογενής υπέρταση - Μια εκδήλωση μιας άλλης παθολογίας, οπότε η αιτία της είναι πάντα γνωστή. Συνοδεύει και είναι δευτερεύουσα στις ασθένειες των νεφρών, της καρδιάς, του εγκεφάλου και των ενδοκρινικών διαταραχών. Μετά τη θεραπεία της υποκείμενης ασθένειας, η υψηλή αρτηριακή πίεση εξαφανίζεται επίσης, επομένως σε αυτή την περίπτωση δεν έχει νόημα να προσδιοριστούν ο κίνδυνος και η έκταση. Η συμπτωματική υπέρταση αντιπροσωπεύει όχι περισσότερο από το 10% των περιπτώσεων.
Όλοι γνωρίζουν επίσης τους παράγοντες κινδύνου για υψηλή αρτηριακή πίεση. Τα σχολεία υπέρτασης δημιουργούνται σε κλινικές, των οποίων οι ειδικοί ενημερώνουν τον πληθυσμό για δυσμενείς συνθήκες που οδηγούν σε υψηλή αρτηριακή πίεση. Οποιοσδήποτε θεραπευτής ή καρδιολόγος θα ενημερώσει τον ασθενή για τους κινδύνους μόλις ανιχνευθεί πρώτα υψηλή αρτηριακή πίεση.
Μεταξύ των προδιαθέτων ασθενειών για υπέρταση, οι κύριες είναι οι εξής:
- Καπνός;
- Πάρα πολύ αλάτι στη διατροφή, υπερβολική πρόσληψη υγρών.
- Ανεπαρκής σωματική δραστηριότητα ·
- κατάχρηση αλκοόλ ·
- Η παχυσαρκία και οι διαταραχές του μεταβολισμού των λιπιδίων.
- Χρόνια ψυχο-συναισθηματική και φυσική υπερφόρτωση.
Εάν μπορούμε να αποκλείσουμε τους εισηγμένους παράγοντες ή τουλάχιστον να προσπαθήσουμε να μειώσουμε τον αντίκτυπό τους στην υγεία, τα χαρακτηριστικά όπως το φύλο, η ηλικία και η κληρονομικότητα δεν μπορούν να αλλάξουν και επομένως πρέπει να τα δεχτούμε χωρίς να ξεχνάμε τον αυξανόμενο κίνδυνο.
Ταξινόμηση της αρτηριακής υπέρτασης και προσδιορισμού του επιπέδου κινδύνου
Η ταξινόμηση της υψηλής αρτηριακής πίεσης περιλαμβάνει τον προσδιορισμό του σταδίου, του βαθμού της νόσου και του επιπέδου κινδύνου αγγειακών ατυχημάτων.
στάδιο ασθένειας Εξαρτάται από τις κλινικές εκδηλώσεις. Αποκορύφωμα:
- Προκλινικό στάδιο, όταν δεν υπάρχουν ενδείξεις υπέρτασης και ο ασθενής δεν γνωρίζει την αύξηση της αρτηριακής πίεσης.
- Στην υπέρταση του σταδίου 1, οι κρίσεις είναι δυνατές με αυξημένη πίεση, αλλά δεν υπάρχουν ενδείξεις βλάβης οργάνων -στόχου.
- Το στάδιο 2 συνοδεύεται από βλάβη στα όργανα στόχου - τα υπερτροφικά μυοκαρδίου, οι αλλαγές στον αμφιβληστροειδή των ματιών γίνονται αισθητές και τα νεφρά υποφέρουν.
- Στο στάδιο 3, είναι δυνατές οι εγκεφαλικές επεισόδιο, η ισχαιμία του μυοκαρδίου, η όραση, οι μεταβολές σε μεγάλα αγγεία (αορτική ανεύρυσμα, αρτηριοσκλήρωση).
Βαθμός υπέρτασης
Ο προσδιορισμός του βαθμού υψηλής αρτηριακής πίεσης είναι σημαντικός για την αξιολόγηση κινδύνου και πρόγνωσης και βασίζεται σε τιμές πίεσης. Πρέπει να ειπωθεί ότι οι κανονικές τιμές αρτηριακής πίεσης έχουν επίσης διαφορετική κλινική σημασία. Έτσι, ο δείκτης είναι μέχρι 120/80 mm Hg. Τέχνη. Τέχνη. μετράει άριστος, Κανονικός Η πίεση είναι μεταξύ 120 και 129 mmHg. Τέχνη. συστολική και 80-84 mm Hg. Τέχνη. διαστολική. Τιμές πίεσης 130-139/85-89 MMHG. Τέχνη. εξακολουθούν να βρίσκονται εντός του κανονικού εύρους, αλλά πλησιάζουν τα οριακά της παθολογίας, γι 'αυτό ονομάζονται "".εξαιρετικά φυσιολογικό"Και ο ασθενής μπορεί να ειπωθεί ότι έχει υψηλή φυσιολογική αρτηριακή πίεση. Αυτοί οι δείκτες μπορούν να θεωρηθούν προπαθολογία, αφού η πίεση είναι μόνο" λίγα χιλιοστά "μακριά από την αύξηση.
Από τη στιγμή που η αρτηριακή πίεση έφτασε τα 140/90 mm Hg. Τέχνη. Μπορούμε ήδη να μιλήσουμε για την παρουσία της νόσου. Αυτός ο δείκτης χρησιμοποιείται για τον προσδιορισμό του βαθμού υπέρτασης:
- Η υπέρταση του 1ου βαθμού (HTN ή AH 1ο στάδιο στη διάγνωση) σημαίνει αύξηση της πίεσης στην περιοχή των 140-159/90-99 mmHg. Τέχνη.
- Οι πονοκέφαλοι του σταδίου 2 σχετίζονται με τιμές 160-179/100-109 mm Hg. Τέχνη.
- Στο στάδιο 3 υπέρταση, η πίεση είναι 180/100 mmHg. Τέχνη. και ψηλότερα.
Συμβαίνει ότι οι τιμές συστολικής πίεσης αυξάνονται και φτάνουν τα 140 mm Hg. Τέχνη. και υψηλότερη, ενώ η διαστολική τιμή βρίσκεται εντός των κανονικών τιμών. Σε αυτή την περίπτωση, μιλούν για αυτό απομονωμένη συστολική μορφή Υπέρταση. Σε άλλες περιπτώσεις, οι δείκτες συστολικής και διαστολικής πίεσης αντιστοιχούν σε διαφορετικούς βαθμούς της νόσου, τότε ο γιατρός κάνει διάγνωση υπέρ ενός μεγαλύτερου βαθμού και δεν έχει σημασία αν τα συμπεράσματα γίνονται με βάση τη συστολική ή τη διαστολική πίεση.
Η πιο ακριβής διάγνωση της έκτασης της υπέρτασης είναι δυνατή στην αρχική διάγνωση της νόσου, όταν η θεραπεία δεν έχει ακόμη πραγματοποιηθεί και ο ασθενής δεν έχει λάβει αντιυπερτασικά φάρμακα. Οι αριθμοί μειώνονται κατά τη διάρκεια της θεραπείας, αλλά μπορούν να αυξηθούν απότομα όταν η θεραπεία διακοπεί, έτσι ώστε ο βαθμός να μην μπορεί πλέον να αξιολογηθεί επαρκώς.
Η έννοια του κινδύνου στη διάγνωση
Η υψηλή αρτηριακή πίεση είναι επικίνδυνη λόγω των επιπλοκών της. Δεν είναι μυστικό ότι η συντριπτική πλειονότητα των ασθενών πεθαίνει ή δεν έχει αναπηρία όχι από την ίδια την υπέρταση, αλλά από τις οξεία ασθένειες στις οποίες οδηγεί.
Η εγκεφαλική αιμορραγία ή η ισχαιμική νέκρωση, το έμφραγμα του μυοκαρδίου και η νεφρική ανεπάρκεια είναι οι πιο επικίνδυνες ασθένειες που προκαλούνται από την υπέρταση. Από αυτή την άποψη, για κάθε ασθενή μετά από μια διεξοδική εξέταση Ο κίνδυνος καθορίζεται, ο οποίος υποδεικνύεται στη διάγνωση από τους αριθμούς 1, 2, 3, 4. Η διάγνωση βασίζεται επομένως στον βαθμό υπέρτασης και στον κίνδυνο αγγειακών επιπλοκών (π.χ. στάδιο υπέρτασης/υπέρτασης, κίνδυνος 4).
Κριτήρια διαστρωμάτωσης κινδύνου Σε ασθενείς με υψηλή αρτηριακή πίεση, εξωτερικές ασθένειες, λαμβάνονται υπόψη η παρουσία άλλων ασθενειών και των μεταβολικών διαταραχών, λαμβάνονται υπόψη η συμμετοχή των οργάνων στόχων και οι συνοδευτικές αλλαγές στα όργανα και τα συστήματα.
Οι κύριοι παράγοντες κινδύνου που επηρεάζουν την πρόγνωση περιλαμβάνουν:
- Η ηλικία του ασθενούς είναι 55 χρόνια για τους άνδρες και 65 χρόνια για τις γυναίκες.
- Καπνός;
- Διαταραχές του μεταβολισμού των λιπιδίων (που υπερβαίνει τον κανόνα της χοληστερόλης, λιποπρωτεΐνες χαμηλής πυκνότητας, μειωμένα κλάσματα λιπιδίων υψηλής πυκνότητας).
- Παρουσία καρδιαγγειακής παθολογίας στην οικογένεια σε συγγενείς αίματος κάτω των 65 και 55 ετών σε γυναίκες και άνδρες, αντίστοιχα.
- Το υπερβολικό βάρος εάν η κοιλιακή περιφέρεια υπερβαίνει τα 102 cm για τους άνδρες και 88 cm για τις γυναίκες.
Οι εισηγμένοι παράγοντες θεωρούνται οι πιο σημαντικοί, αλλά πολλοί ασθενείς με υπέρταση πάσχουν από διαβήτη, μειωμένη ανοχή στη γλυκόζη, οδηγούν σε καθιστικό τρόπο ζωής και έχουν ανωμαλίες στο σύστημα πήξης του αίματος με τη μορφή αύξησης της συγκέντρωσης ινωδογόνου. Λάβετε υπόψη αυτούς τους παράγοντες επιπλέον, η οποία αυξάνει επίσης την πιθανότητα επιπλοκών.
Η βλάβη στα όργανα στόχου χαρακτηρίζει την υψηλή αρτηριακή πίεση από το στάδιο 2 και μετά και χρησιμεύει ως σημαντικό κριτήριο για τον προσδιορισμό του κινδύνου. Επομένως, η εξέταση του ασθενούς περιλαμβάνει ένα ΗΚΓ, μια υπερηχογραφική σάρωση της καρδιάς για να προσδιορίσει τον βαθμό υπερτροφίας των μυών του, καθώς και δοκιμές αίματος και ούρων για δείκτες νεφρικής λειτουργίας (κρεατινίνη, πρωτεΐνη).
Πρώτα απ 'όλα, η καρδιά πάσχει από υψηλή αρτηριακή πίεση, η οποία ωθεί το αίμα στα αγγεία με αυξημένη δύναμη. Καθώς οι αρτηρίες και τα αρτηρίδια αλλάζουν, καθώς οι τοίχοι τους χάνουν την ελαστικότητα και οι αυλάκοι γίνονται σπασμωδικοί, το φορτίο στην καρδιά αυξάνεται προοδευτικά. Ένα χαρακτηριστικό που λαμβάνεται υπόψη σε διαστρωμάτωση κινδύνου Υπερτροφία μυοκαρδίου, η οποία μπορεί να υποψιαστεί από το ΗΚΓ, μπορεί να ανιχνευθεί με υπερηχογραφική εξέταση.
Η εμπλοκή των νεφρών ως οργάνου στόχου υποδεικνύεται από την αύξηση της κρεατινίνης στο αίμα και τα ούρα και από την εμφάνιση πρωτεΐνης λευκωματίνης στα ούρα. Στο πλαίσιο της υπέρτασης, εμφανίζονται τα τοιχώματα των μεγάλων αρτηριών, εμφανίζονται αθηροσκληρωτικές πλάκες, οι οποίες μπορούν να ανιχνευθούν χρησιμοποιώντας υπερηχογράφημα (καρωτιδική αρτηρία, βραχιοκεφαλικές αρτηρίες).
Το τρίτο στάδιο της υπέρτασης συμβαίνει με τη σχετική παθολογία, δηλαδή που σχετίζεται με την υπέρταση. Μεταξύ των συννοσηρότητας, η πιο σημαντική για την πρόγνωση είναι το εγκεφαλικό επεισόδιο, οι παροδικές ισχαιμικές επιθέσεις, το έμφραγμα του μυοκαρδίου και η στηθάγχη, η νεφροπάθεια λόγω του διαβήτη, της νεφρικής ανεπάρκειας και της αμφιβληστροειδοπάθειας (βλάβη στον αμφιβληστροειδή) λόγω υπέρτασης.
Έτσι, ο αναγνώστης πιθανώς καταλαβαίνει πώς μπορείτε να καθορίσετε ανεξάρτητα τον βαθμό πονοκέφαλου. Αυτό δεν είναι δύσκολο, απλά πρέπει να μετρήσετε την πίεση. Στη συνέχεια, μπορείτε να σκεφτείτε την παρουσία ορισμένων παραγόντων κινδύνου, να λάβετε υπόψη την ηλικία, το φύλο, τις εργαστηριακές παραμέτρους, τα δεδομένα ΗΚΓ, το υπερηχογράφημα κλπ. Γενικά, όλα αναφέρονται παραπάνω.
Για παράδειγμα, η αρτηριακή πίεση ενός ασθενούς αντιστοιχεί στην υπέρταση του σταδίου 1, αλλά υπέστη επίσης ένα εγκεφαλικό επεισόδιο, πράγμα που σημαίνει ότι ο κίνδυνος είναι μέγιστο 4, ακόμη και αν μόνο το εγκεφαλικό επεισόδιο είναι πρόβλημα εκτός από την υψηλή αρτηριακή πίεση. Εάν η πίεση αντιστοιχεί στον πρώτο ή το δεύτερο βαθμό και το κάπνισμα και η ηλικία μπορούν να αναγνωριστούν ως οι μοναδικοί παράγοντες κινδύνου με αρκετά καλή υγεία, ο κίνδυνος είναι μέτριος - 1 κουταλιές της σούπας. (2 κουταλιές της σούπας), κίνδυνος 2.
Για να καταστήσετε σαφέστερο τι σημαίνει ο δείκτης κινδύνου σε μια διάγνωση, μπορείτε να συνοψίσετε τα πάντα σε ένα μικρό τραπέζι. Με τον προσδιορισμό του πτυχίου σας και την "καταμέτρηση" των παραγόντων που αναφέρονται παραπάνω, μπορείτε να καθορίσετε τον κίνδυνο αγγειακών ατυχημάτων και επιπλοκών από την υπέρταση για έναν συγκεκριμένο ασθενή. Ο αριθμός 1 σημαίνει χαμηλό κίνδυνο, 2 - μέτρια, 3 - υψηλή, 4 - πολύ υψηλό κίνδυνο επιπλοκών.
| Παράγοντες κινδύνου | BP 130-139/85-89, Κίνδυνος | GB (AH) 1, Κίνδυνος | GB 2, κίνδυνος | GB 3, κίνδυνος |
|---|---|---|---|---|
| κανένας | 1 | 2 | 3 | |
| 1-2 | 1 | 2 | 2 | 4 |
| Περισσότεροι από τρεις παράγοντες/ζημιά στόχου/διαβήτη | 3 | 3 | 3 | 4 |
| παθολογία | 4 | 4 | 4 | 4 |
Ο χαμηλός κίνδυνος σημαίνει ότι η πιθανότητα αγγειακών ατυχημάτων δεν υπερβαίνει το 15%, μέτρια - έως και 20%, ο υψηλός κίνδυνος δείχνει την ανάπτυξη επιπλοκών σε το ένα τρίτο των ασθενών αυτής της ομάδας, με πολύ υψηλό κίνδυνο, περισσότερο από το 30%των ασθενών είναι επιρρεπείς σε επιπλοκές.
Εκδηλώσεις και επιπλοκές των πονοκεφάλων
Οι εκδηλώσεις της υπέρτασης καθορίζονται από το στάδιο της νόσου. Στην προκλινική περίοδο, ο ασθενής κάνει καλά και μόνο οι αναγνώσεις του τοτρέα δείχνουν μια αναπτυσσόμενη ασθένεια.
Ως μεταβολές στα αιμοφόρα αγγεία και στην πρόοδο της καρδιάς, τα συμπτώματα εμφανίζονται με τη μορφή πονοκεφάλων, αδυναμίας, μειωμένη απόδοση, περιοδική ζάλη, οπτικές διαταραχές με τη μορφή μειωμένης οπτικής οξύτητας και αναβοσβήνοντας "σημεία" μπροστά στα μάτια. Όλα αυτά τα σημάδια δεν εκδηλώνονται κατά τη διάρκεια μιας σταθερής πορείας παθολογίας, αλλά κατά τη στιγμή της ανάπτυξης μιας υπερτασικής κρίσης, η κλινική γίνεται πιο φωτεινή:
- Σοβαρός πονοκέφαλος.
- Θόρυβος, χτυπώντας στο κεφάλι ή τα αυτιά.
- σκοτεινιά των ματιών.
- πόνος στην περιοχή της καρδιάς.
- δύσπνοια;
- υπεραιμία του προσώπου.
- Ενθουσιασμός και αίσθηση φόβου.
Οι υπερτασικές κρίσεις προκαλούνται από τραυματικές καταστάσεις, υπερβολική εργασία, άγχος, κατανάλωση καφέ και αλκοόλ, έτσι ώστε οι ασθενείς με ήδη επιβεβαιωμένη διάγνωση να αποφεύγουν τέτοιες επιρροές. Στο πλαίσιο μιας υπερτασικής κρίσης, η πιθανότητα επιπλοκών, συμπεριλαμβανομένων των απειλητικών για τη ζωή, αυξάνεται απότομα:
- αιμορραγία ή εγκεφαλικό έμφραγμα.
- Οξεία υπερτασική εγκεφαλοπάθεια, ενδεχομένως με εγκεφαλικό οίδημα.
- πνευμονικό οίδημα.
- Οξεία νεφρική ανεπάρκεια.
- Εμφραγμα.
Πώς μετράτε σωστά την αρτηριακή πίεση;
Εάν υπάρχει λογική υποψία υψηλής αρτηριακής πίεσης, θα μετράται πρώτα από έναν ειδικό. Μέχρι πρόσφατα, πιστεύεται ότι οι αναγνώσεις της αρτηριακής πίεσης θα μπορούσαν κανονικά να είναι διαφορετικές σε διαφορετικά χέρια, αλλά όπως έχει δείξει η πρακτική, ακόμη και μια διαφορά 10 mm Hg. Τέχνη. Μπορεί να συμβεί λόγω της παθολογίας των περιφερικών αγγείων, επομένως διαφορετικές πιέσεις στα δεξιά και τα αριστερά χέρια πρέπει να αντιμετωπίζονται με προσοχή.
Προκειμένου να ληφθούν οι πιο αξιόπιστες τιμές, συνιστάται η μέτρηση της πίεσης σε κάθε βραχίονα τρεις φορές σε σύντομο χρονικό διάστημα, καταγραφή κάθε αποτελέσματος που ελήφθη. Για τους περισσότερους ασθενείς, οι μικρότερες τιμές που προσδιορίζονται είναι οι πιο σωστές, αν και σε ορισμένες περιπτώσεις η πίεση αυξάνεται από τη μέτρηση στη μέτρηση, η οποία δεν δείχνει πάντοτε υπέρταση.
Ένα ευρύ φάσμα και διαθεσιμότητα συσκευών μέτρησης της αρτηριακής πίεσης καθιστά δυνατή την παρακολούθηση ενός ευρέος φάσματος ανθρώπων στο σπίτι. Κατά κανόνα, οι υπερτασικοί ασθενείς έχουν ένα tonometer στο χέρι στο σπίτι, έτσι ώστε να μπορούν να μετρήσουν αμέσως την αρτηριακή τους πίεση εάν η υγεία τους επιδεινωθεί. Ωστόσο, πρέπει να σημειωθεί ότι οι διακυμάνσεις είναι δυνατές ακόμη και σε εντελώς υγιείς ανθρώπους χωρίς υπέρταση, επομένως η υπέρβαση του κανόνα δεν πρέπει να θεωρείται ασθένεια και να κάνει διάγνωση υπέρτασης, η πίεση πρέπει να μετράται σε διαφορετικές χρονικές στιγμές, υπό διαφορετικές συνθήκες και επανειλημμένα.
Στη διάγνωση της υπέρτασης, οι τιμές της αρτηριακής πίεσης, τα δεδομένα ηλεκτροκαρδιογραφίας και τα αποτελέσματα της καρδιακής ακουστικής είναι θεμελιώδους σημασίας. Κατά την ακρόαση, είναι δυνατόν να ανιχνευθούν τα μούτρα, οι αυξημένοι ήχοι και οι καρδιακές αρρυθμίες. Από το δεύτερο στάδιο και μετά, το ΗΚΓ δείχνει σημάδια στέλεχος στην αριστερή πλευρά της καρδιάς.
Θεραπεία υψηλής αρτηριακής πίεσης
Για τη διόρθωση της υπέρτασης, έχουν αναπτυχθεί θεραπευτικά σχήματα που περιλαμβάνουν φάρμακα διαφορετικών ομάδων και διαφορετικούς μηχανισμούς δράσης. Αυτήν Ο συνδυασμός και η δοσολογία επιλέγονται μεμονωμένα από τον γιατρό λαμβάνοντας υπόψη το στάδιο, τη συνοδευτική παθολογία και την ανταπόκριση της υπέρτασης σε ένα συγκεκριμένο φάρμακο. Μετά τη διάγνωση της υπέρτασης και πριν από την έναρξη της φαρμακευτικής αγωγής, ο γιατρός θα προτείνει μέτρα μη ναρκωτικών που αυξάνουν σημαντικά την αποτελεσματικότητα των φαρμακολογικών φαρμάκων και μερικές φορές σας επιτρέπουν να μειώσετε τη δόση των ναρκωτικών ή τουλάχιστον να ακυρώσετε μερικά από αυτά.
Πρώτα απ 'όλα, συνιστάται να εξομαλύνετε το καθεστώς, να μειώσετε το άγχος και να διασφαλίσετε τη σωματική δραστηριότητα. Η δίαιτα στοχεύει στη μείωση της πρόσληψης αλατιού και υγρού και να αποφύγει το αλκοόλ, τον καφέ και τα ποτά, καθώς και τις ουσίες που διεγείρουν το νευρικό σύστημα. Εάν είστε υπέρβαροι, θα πρέπει να περιορίσετε την πρόσληψη θερμίδων και να αποφύγετε τα λιπαρά, τα αλεύρια, τηγανητά και πικάντικα τρόφιμα.
Τα μέτρα μη-ναρκωτικών στα αρχικά στάδια της υψηλής αρτηριακής πίεσης μπορούν να έχουν τόσο καλό αποτέλεσμα ώστε η συνταγή φαρμάκων να μην είναι πλέον απαραίτητη. Εάν τα μέτρα αυτά δεν λειτουργούν, ο γιατρός θα συνταγογραφήσει την κατάλληλη φαρμακευτική αγωγή.
Ο στόχος της θεραπείας υψηλής αρτηριακής πίεσης δεν είναι μόνο η μείωση της αρτηριακής πίεσης, αλλά και, αν είναι δυνατόν, να εξαλειφθεί η αιτία της.
Για τη θεραπεία της υψηλής αρτηριακής πίεσης, χρησιμοποιούνται παραδοσιακά αντιυπερτασικά φάρμακα από τις ακόλουθες ομάδες:
- διουρητικά;
- Ανταγωνιστές υποδοχέα αγγειοτενσίνης II.
- Αναστολείς ACE.
- αδρενεργικοί αναστολείς.
- Αναστολείς καναλιών ασβεστίου.
Κάθε χρόνο ο κατάλογος των φαρμάκων που μειώνουν την αρτηριακή πίεση ενώ γίνονται πιο αποτελεσματικές και ασφαλείς, με λιγότερες παρενέργειες, μεγαλώνουν. Στην αρχή της θεραπείας, ένα φάρμακο συνταγογραφείται σε ελάχιστη δόση. Εάν είναι αναποτελεσματικό, μπορεί να αυξηθεί. Εάν η ασθένεια εξελίσσεται και η πίεση δεν παραμένει σε αποδεκτά επίπεδα, ένα άλλο φάρμακο από άλλη ομάδα προστίθεται στο πρώτο φάρμακο. Οι κλινικές παρατηρήσεις δείχνουν ότι η επίδραση είναι καλύτερη με τη θεραπεία συνδυασμού παρά με τη συνταγογράφηση ενός φαρμάκου στο μέγιστο ποσό.
Κατά την επιλογή ενός θεραπευτικού σχήματος, είναι σημαντικό να μειωθεί ο κίνδυνος αγγειακών επιπλοκών. Έτσι διαπιστώθηκε ότι ορισμένοι συνδυασμοί έχουν μια πιο έντονη "προστατευτική" επίδραση στα όργανα, ενώ άλλοι επιτρέπουν τον καλύτερο έλεγχο της πίεσης. Σε τέτοιες περιπτώσεις, οι ειδικοί προτιμούν έναν συνδυασμό φαρμάκων που μειώνει την πιθανότητα επιπλοκών, ακόμη και αν η αρτηριακή πίεση κυμαίνεται μερικές φορές σε καθημερινή βάση.
Σε ορισμένες περιπτώσεις, είναι απαραίτητο να ληφθούν υπόψη ταυτόχρονα παθολογίες που απαιτούν προσαρμογή των θεραπευτικών αγωγών με κεφαλαλγία. Για παράδειγμα, οι άνδρες με αδενόμα προστάτη είναι συνταγογραφούμενες άλφα-αναστολείς, η συνεχής χρήση της οποίας δεν πρέπει να μειώσει την αρτηριακή πίεση σε άλλους ασθενείς δεν συνιστάται.
Οι πιο συχνά χρησιμοποιημένοι αναστολείς ACE, αναστολείς καναλιών ασβεστίου, που συνταγογραφούνται τόσο σε νέους όσο και σε ηλικιωμένους ασθενείς με ή χωρίς συννοσηρότητες, διουρητικά, σαρτάνους. Τα φάρμακα σε αυτές τις ομάδες είναι κατάλληλα για αρχική θεραπεία, τα οποία στη συνέχεια μπορούν να συμπληρωθούν με ένα τρίτο φάρμακο διαφορετικής σύνθεσης.
Οι αναστολείς του ACE μειώνουν την αρτηριακή πίεση και ταυτόχρονα έχουν προστατευτική επίδραση στους νεφρούς και τον καρδιακό μυ. Είναι προτιμότεροι σε νεαρούς ασθενείς, οι γυναίκες που λαμβάνουν ορμονικά αντισυλληπτικά που υποδεικνύονται για διαβήτη και σε ηλικιωμένους ασθενείς.
Διουρητική όχι λιγότερο δημοφιλές. Για να μειωθούν οι παρενέργειες, συνδυάζονται με αναστολείς ACE, μερικές φορές "σε ένα δισκίο".
Βήτα αναστολείς δεν αποτελούν ομάδα προτεραιότητας για την υπέρταση, αλλά είναι αποτελεσματική σε ταυτόχρονη καρδιακή νόσο - καρδιακή ανεπάρκεια, ταχυκαρδία, στεφανιαία νόσο.
Αναστολείς καναλιών ασβεστίου Συχνά συνταγογραφούνται σε συνδυασμό με αναστολείς ACE και είναι ιδιαίτερα καλοί για το βρογχικό άσθμα σε συνδυασμό με την υπέρταση επειδή δεν προκαλούν βρογχόσπασμο.
Ανταγωνιστές υποδοχέα αγγειοτενσίνης - Η πιο συχνά συνταγογραφούμενη ομάδα φαρμάκων για υψηλή αρτηριακή πίεση. Μειώνουν αποτελεσματικά την αρτηριακή πίεση και δεν προκαλούν βήχα όπως πολλοί αναστολείς ACE. Ωστόσο, είναι ιδιαίτερα συνηθισμένα στην Αμερική, καθώς ο κίνδυνος ανάπτυξης του Alzheimer μειώνεται κατά 40%.
Κατά τη θεραπεία της υψηλής αρτηριακής πίεσης, είναι σημαντικό όχι μόνο να επιλέξετε αποτελεσματική θεραπεία, αλλά και να πάρετε το φάρμακο για μεγάλο χρονικό διάστημα, ακόμη και για τη ζωή. Πολλοί ασθενείς πιστεύουν ότι η θεραπεία μπορεί να σταματήσει όταν η πίεση φτάσει σε κανονικά επίπεδα, αλλά κατά τη στιγμή της κρίσης καταφεύγουν σε χάπια. Είναι γνωστό ότι η μη συστηματική χρήση αντιυπερτασικών φαρμάκων είναι ακόμη πιο επιβλαβής για την υγεία από ό, τι η πλήρως προαναφερθείσα θεραπεία. Επομένως, η ενημέρωση του ασθενούς σχετικά με τη διάρκεια της θεραπείας είναι ένα από τα σημαντικά καθήκοντα του γιατρού.